Ishavasyopanishad - Sloka 1 : ఈశావాశ్యోపనిషత్ -మొదటి శ్లోకం

Ishavasyopanishad is a part of Yajur Veda and is one of the shortest of all Upanishads. It contains 18 slokas. Despite the shortness, it is one of the important Upanishads. The first sloka goes like this (I am giving the sloka in Telugu as it doesn't read that well in English)

"ఈశావాశ్యం ఇదం సర్వం యత్కించ జగత్యం జగత్

తేన త్యక్తేన భుంజీధా మా గృధః కస్య స్వద్ధనం"

"That Supreme Being pervades everything now and here - that which moves and that which does not move; therefore Let Go and Rejoice; whose wealth is this anyway?"

Let's see the meaning. The Rishis say that 'Isha' the 'Supreme Being' pervades or resides in everything that moves and in everything that at least physically appears to be non-moving. It means He is there in the entire Creation.

So the advice is 'let go'and 'rejoice'. It may look conflicting to the normal mind. Generally or materialistically speaking, enjoyment or rejoicing is associated with acquisition- acquiring more and more things- both physical like material possessions and non-physical like name , fame, glory, respect, etc.'But why are the 'Rishis' saying the enjoyment comes only when you let go of things?

When we hold on to anything physical or notional, we always try to safeguard it. Our entire effort will be towards protecting it from losing. This effort in effect, keeps us in a perennial sense of losing them. So if you observe carefully, the enjoyment we get while acquiring quickly gets diluted with this constant fear of losing it. Then where is the joy? So the 'Rishis' say that, the actual enjoyment comes only on 'letting go things', as that would free us from the fear of losing them. 

We may ask "aren't these our hard-earned possessions?" So the 'Rishis' answer by saying that; as He pervades everything and the entire cosmos belongs to him, then whose wealth is all this anyway? So the essence is - it was never yours, it is not yours, it will not be yours. 
So just 'let go'and enjoy in the divine bliss.

Looks very difficult. isn't it? Yes. indeed. It can only be understood by someone who has given up something and found relief and the joy in doing so!  When He pervades everything, we become self-sufficient. There is nothing that needs to be added from outside as your very Self is not different from Isha.

Does that mean we should give up everything and become a 'sanyasi'? certainly not! What is being said is that as we watch or become aware of this unending process of acquiring, we realise that there is a state of mind which is independent of all this. Things and wealth come and go. When one realises the impermanence of life and when one is faced with the question "Is there anything permanent at all?", the 'Rishis' say that there is something permanent in yourself only and that you don't need to search for it outside. The search for happiness lies in finding that it is in yourself and that is finding 'Ísha' - the Supreme Being.

****


తెనుగు సేత: 

ఈ పైన చెప్పిన శ్లోకం యజుర్వేదం లోని భాగం అయిన ఈశావాశ్యోపనిషత్ లోని మొదటి శ్లోకం.ఈ ఉపనిషత్ లో 18 శ్లోకాలు ఉన్నాయి. ఇది ఒక చిన్న ఉపనిషత్ కానీ దీని ప్రాధాన్యం మాత్రం చిన్నది కాదు.  

ఈ శ్లోకం యొక్క పరమార్థం ఏమిటంటే, జగత్ కర్త అయిన ఈశానుడు, స్థావర జంగమామాత్మకమైన ఈ సృష్తి అంతా నిండి యున్నాడు. కనుక లౌకిక వస్త్వులను అంటిపెట్టుకుని ఉండక వాటి పైన కర్తృత్వ భావాన్ని విడిచిపెట్టి, అలౌకిక ఆనందాన్ని పొందవలెను.

మనం ఒక సందిగ్దం లో పడతాము. లోకంలో ఏదైనా వస్తువు ను పొందినప్పుడు ఆనందం ఉంటుంది కదా, మరి ఇక్కడ వస్తువును విడిచిపెట్టినప్పుడు ఆనందం వస్తుందని చెబుతున్నారని.  ఏదైనా వస్తువును పొందినప్పుడు ఆనందం రావటం నిజమే! కానీ దాన్ని ఎప్పుడు కోల్పోవాల్సి వస్తుందో అన్న బెంగ మొదలు అవుతుంది. ఈ బెంగ క్రమంగా మనం వస్తువుని పొందినప్పుడు వచ్చిన ఆనందాన్ని హరించి వేస్తుంది. 

మనకు ఇంకో సందేహం రావచ్చు. ఈ వస్తువులన్నీ మన కష్టార్జితం కదా వాటిని విడిచిపెట్టి మనం సన్యాసం పుచ్చుకోవాలా అని. మన ఋషులు ఆవిధంగా మనలను చేయ్యమనటం లేదు. 

ఈ విశ్వ కర్త ఆ ఈశానుడు అయినప్పుడు, అయన చైతన్యం అన్నిటి యందు వ్యాపించినప్పుడు, ఈ సృష్టి అంతా ఆయనదే అన్న భావం కలిగినప్పుడు ఇవన్ని అప్పుడు, ఇప్పుడు, మరెప్పుడు నావి కావు, అయన ప్రసాదమే అన్న ఆలోచన కలుగుతుంది. అప్పుడు మానసికంగా వీటిని విడిచిపెట్టినప్పుడు ఆత్మానందం కలుగుతుంది. 

మనం ఆనందం కోసం పడే వెంపర్లాట, మనం బయట ప్రపంచం లో దానికోసం చేసే వెదుకులాట, అన్నీ అంతం అయిపోతాయి. మనం అప్పుడు మనలోనే ఆ శాశ్వత ఆనందం దాగి ఉందని, అదే మనలో నిండిన పరమాత్మ చైతన్యమని స్వానుభూతి తో తెలుసుకుంటాం. అదే సర్వం ఈశ్వర మయం అన్న భావన!

****