Ishavasyopanishad - Slokas 9-11 : ఈశావాశ్యోపనిషత్ - 9 నుండి 11 వ శ్లోకం వరకు!

These 3 slokas though apparently containing contradictory statements clear the confusion by giving out the way of realising the Supreme Being through two important methods of saadhana.

Sloka 9: 

"Into great darkness enter those who follow or worship ignorance; but those who delight in knowledge enter into greater darkness"

The sloka begins by saying that those who are ignorant or follow the ways of ignorance (Avidya) will enter into darkness. It is clear and understandable. But it also says who delight in knowledge(Vidya) also enter darkness. Looks very confusing and contradictory. Doesn't it? 
All the worldly knowledge we have is considered 'ígnorance' or 'avidya' as it is not the knowledge of the Soul. Hence people steeped in such ignorance enter darkness. Similarly people excelling in any other knowledge and keep taking pride out of it also enter darkness. Only the understanding of the inner Self  is considered true knowledge. Unless we direct our knowledge into realising the inner self, we will still be groping in darkness.

Sloka 10: 

"They say that the result of knowledge (Vidya) is different from the result of ignorance (Avidya). This has been explained to us by the wise"

The Rishi humbly says that the wise have explained that the result one gets out of Knowledge is different and the result one gets out of ignorance would be different. 

Sloka 11:

"But the one who understands these two together, knowledge and ignorance, crosses death through ignorance and attains immortality through knowledge"

To understand ignorance means to understand the implications or results of ignorance. When one understands this, one is free from death. That is, one realises that while the body dies, the inner Self has no death.  

When one understands that the Supreme Being that pervades everything is no different from one's inner Self, one becomes immortal as he breaks the chain of life and death.

****

తెనుగు సేత: 

ఈ క్రింది మూడు శ్లోకాలలో ఋషి చెప్పినవి పైకి విరుద్ధ భావాలలా కనబడినప్పటికి, లోతుగా పరిశీలిస్తే సత్యం బోధపడుతుంది. సర్వత్రా నేలకొని ఉన్న భగవంతుని అనుభూతం చేసుకోవటానికి రెండు ముఖ్యమైన సాధనా పద్ధతులను ఈ మంత్రాలు చెపుతాయి.

9 వ శ్లోకం: 

" ఉన్నత లక్ష్యం లేకుండా ఎవరు కర్మలలో (అవిద్య) పాల్గొంటారో వారు చిమ్మచీకటిలో మ్రగ్గిపోతారు. అలాగే ఎవరు అర్హత పొందడానికి ముందే ధ్యానాన్ని (విద్య) అవలంబిస్తారో వారు అంతకన్నా కారు చీకటిలో మునిగిపోతారు." 

10 వ శ్లోకం: 

" ధ్యానం వలన (విద్య) లభించేది ఒక రకమైన ఫలితం. కర్మల (అవిద్య) వలన లభించేది మరొక రకమైన ఫలితం. మాకు దానిని వివరించిన మహాత్ములు ఇలా వచించారు." 

11 వ శ్లోకం:

" ధ్యానము (విద్య) కర్మలు (అవిద్య) కలిపి తెలుసుకున్నవాడు కర్మల ద్వారా మరణాన్ని అధిగమించి, ధ్యానం ద్వారా అమరత్వాన్ని పొందుతాడు" 

వివరణ:

భగవత్పరమైన కార్యం మాత్రమే విద్య అని శాస్త్రాలు చెపుతున్నాయి. తక్కినవన్ని అది విజ్ఞానమైన సరే, వేదాధ్యయనం అయినా సరే అవిద్య గానే చెప్పబడుతుంది. వీటిని పట్టుకున్నవాడు అంధకారం లో కొట్టుమిట్టాడుతాడు.  అలాగే జపం తపం భగవంతుని ఉద్దేశ్యించి చెయ్యకుంటే అవి కూడా అవిద్య అని చెప్పబడుతాయి. ఈ సాధనలు ఉన్నత లక్ష్యం అయిన పరమార్ధం గురించి అంటే విద్యతో జోడించి చెయ్యబడాలి.  లేకపోతే సాధకుడు కటిక చీకటిలో మునిగిపోతాడు. 

ఈ రెంటి వలన కలిగే  ఫలితాలు వేరే వేరే గా ఉంటాయి అని మహాత్ములు వచించారు. 

కానీ ఈ రెంటిని తెలుసుకుని సాధన చేయటం వలన, అవిద్య నుండి విముక్తుడై ఆత్మ యొక్క శాశ్వతత్వం తెలుసుకుంటాడు. అంతతో ఆగక మరింత సాధనతో, కర్మ ఫలితాలనుండి విడివడి, ఆత్మ స్వస్వరూపం తెలుసుకుని జీవన్ముక్తుడు అవుతాడు. 


****